درد دل روز:
تاکنون در زندگی روز مره هرگاه سخن از آزادی خود و میهن مان به میان آورده ایم با جملاتی چون اول برو یک کار خوب گیر بیار یا اول درست را بخوان تا آدم بزرگی بشی و همه تو را یک انسان بزرگ ببینند تا بعدش سخنت خریدار داشته باشد روبرو گشته ایم اما سوال بزرگ من از آنها که چنین می گویند این است که آیا شما می توانید خود را فقط یک لحظه جای آن فرد زندانی،آن فرد در انتظار چوبه دار یا جای فردی چون مادر ندا بگذارید؟ اگر تا کنون چنین نکرده اید خواهش می کنم که چنین عملی را انجام دهید و سپس به من بگویید که چه چیزی باید در اولویت باشد آیا همچنان گمان می کنید کار خوب یافتن یا درس خواندن آنچه است که در ابتدا باید بدان پرداخت یا اینکه این بار حسی را که من دارم شما نیز دارید من که گمان می کنم حتی اگر شده یک هفته را باید از درس و کار جدا شد و برای آزادی همه ایرانیان و میهن مان کوشش نماییم، ولی می دانم که یک هفته گذاشتن برای ایران با توجه به شناختم از خودمان نا ممکن است چون یک هفته در ذهن ما برای گشت و کذار امکان پذیر است اما برای ایران نه.
حداقل ای کاش می شد در هر سال یک روز را روز ایران می نامیدیم و همه با هم در این روز اقدامی برای آزادی ایران می نمودیم. کاش می شد!
راه ایرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر